หยางฟางชินยอดหญิงอัปลักษณ์ รีไรท์ (ติดเหรียญ)

ปลายฟ้า

เพราะผิดหวังในรัก ถูกคู่หมั้นและเพื่อนสนิทของตนเองหักหลัง แอบมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง ในสายตาของพวกเขา เธอคงเป็นควายให้คนพวกนั้นสวมเขาครั้งแล้วครั้งเล่า เมื่อได้เห็นกับตาของตนเอง หัวใจของปลายฟ้าเจ็บปวดรวดร้าวเกินจะทน ร่างบางวิ่งร้องไห้ออกมาจากโรงแรมไม่ทันระวัง ถููกรถชนทำให้เสียชีวิตในเวลานั้น

"ที่นี่ที่ไหนกัน"ปลายฟ้าตื่นขึ้นมามองไปรอบข้าง สถานที่ตรงนี้คือที่ไหนกันหรือว่านี่จะเป็นสวรรค์ แล้วทำไมสวรรค์ถึงแต่งกายเหมือนคนจีนโบราณ หรือว่านางจะมาผิดที่ สวรรค์ของนางต้องแต่งชุดไทย ใส่ชฎาไม่ใช่หรือไร

"พระชายาฟื้นแล้ว หม่อมฉันดีใจเหลือเกิน"เมื่อได้ยินสตรีที่นั่งอยู่ข้างๆร้องเรียกว่าพระชายา

ใครพระชายา นี่มันอะไรกันเนี่ย ปลายฟ้าคนนี้รู้สึกงงไปหมดแล้ว

แล้วที่สำคัญพอเธอมองดูตนเองในกระจก เหตุใดเธอถึงมีใบหน้าอัปลักษณ์เช่นนี้

โอ้ไม่นะ คนสวยรับไม่ได้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

หยางไฉเหรินหรือหยางฟางชิน

เพราะป่วยเป็นโรคประหลาดไม่สามารถรักษาได้ นางผู้มีใบหน้าอัปลักษณ์ ไม่มีใครอยากคบหาสมาคมด้วย ที่ได้แต่งงานกับชายในดวงใจ เพราะบิดาของนางที่เป็นแม่ทัพชนะศึกจากชายแดนจึงขอสมรสให้กับบุตรสาวของตนเอง แต่งงานกับไท่จือในเวลานั้น เพราะความดี ความชอบของบิดา จึงทำให้ฮ่องเต้พระราชทานสมรสตามคำขอของแม่ทัพ ทำให้ไท่จือแต่งหยางฟางชินเข้าตำหนักบูรพาอย่างเลี่ยงไม่ได้ ตั้งแต่แต่งงานกันจนถึงวันนี้ ไท่จือไม่เคยมายังตำหนักของนางสักครั้ง จนเพลานี้ไท่จือขึ้นครองบัลลังค์แทนบิดา

"ฝ่าบาท ข้าจะทำเช่นไร พระองค์ถึงจะหันกลับมารักหม่อมฉันบ้าง"

หยางไฉเหรินแอบมองพระสวามีที่กำลังโอบกอดหลิวกู้เฟยสตรีที่พระองค์รักสุดหัวใจ หยางไฉเหรินมองดูรูปลักษณ์ของตน เหยียดยิ้มออกมาด้วยความสมเพช รูปลักษณ์อัปลักษณ์ใครเขาจะมาเหลียวแล โดยเฉพาะบุรุษที่นางรักปักษ์ใจ 

จ้าวหยางเฉิน

"นอกจากเจ้าจะอัปลักษณ์แล้วจิตใจของเจ้ายังอัปลักษณ์อีกด้วย ข้าไม่คิดเลยว่า เจ้าจะเป็นสตรีที่ต่ำช้าเพียงนี้ สตรีอย่างเจ้าไม่น่าเกิดมาเป็นบุตรสาวของแม่ทัพหยางเลยแม่แต่น้อย กงกงนำตรีผู้นี้ออกไปจากตำหนักของข้า"

"ฝ่าบาทฟังหม่อมฉํฯก่อน...."หยางไฉเหรินอ้อนวอนคนตรงหน้า ให้ฟังนางบ้างสักนิด จ้าวหยางเฉันไม่คิดจะฟังนางสักครึ่งคำสะบัดแขนเสื้อเดินเข้ายังห้องด้านในที่มีสตรีอันเป็นที่รักกำลังรอพระองค์ หยางไฉเหรินมองบุรุษอันเป็นรักจนลับสายตาหัวใจของนางเวลานี้เจ็บปวดยิ่งนัก น้ำตาหยดแล้ว หยดเล่าไหลออกมา

ฝากนิยายเรื่องนี้ไว้ในอ้อมใจรีดทุกคนด้วยนะคะ

ขอบคุณภาพจาก https://writer.dek-d.com/knightwitch/writer/viewlongc.php?id=1519394&chapter=123